Daily Archives 06/11/2015

Zatrzymajmy się jeszcze przez chwilę przy uśmiechu. Komplikacje nie wynikają jedynie z równoczesnego działania sił biologicznych i kulturowych: istotny jest również czynnik płci. Kobiety uśmiechają się znacznie sprawniej (i częściej) niż mężczyźni. Choć mężczyźni są średnio o 15% więksi od kobiet i mają odpowiednio bardziej rozbudowane mięśnie, kobiety mają na ogół lepiej rozwinięte mięśnie odpowiedzialne za kształt uśmiechu (tzw. mięśnie jarzmowe większe, ciągnące się od oczu do kącików ust). Nikt nie wie, czy to ma oznaczać, że kobiety są genetycznie lepiej przygotowane do demonstrowania uśmiechu. To znaczy, nikt nie wie, czy mięśnie te powiększyły się na skutek bezpośredniej presji czynników ewolucyjnych (czemu towarzyszył wzrost liczby szybkich włókien mięśniowych), czy też jest to efekt uboczny kulturowo uwarunkowanych starań, by za pomocą uśmiechu skłonić agresywne samce do mniej wojowniczych zachowań. Być może jest to wynik interakcji natury i wychowania – samo wyposażenie genetyczne nie wystarczy do tego, by być wybitnym sportowcem: niezbędny jest trening.

W laboratorium University of Wisconsin w Madison, z głową w otworze przypominającej kształtem obwarzanek maszyny do obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, leży na wznak ochotnik. Słychać piski i trzaski, gdy ogromny, ukryty magnes wiruje wokół, wytwarzając obraz mózgu złożony z trzydziestu przekrojów. Pewien niepokój budzi, gdy po jednej stronie szklanej ściany obserwujemy żywego człowieka, po drugiej natomiast obraz jego mózgu, obracający się o 360 stopni albo pochylający się do przodu lub do tyłu zgodnie z poleceniami operatora.